De kinderen gaan allen naar een informeel onderwijs centrum van Save the Children, zodat ze kunnen leren en spelen. Zij maken onderdeel uit van de 43% Syrische vluchtelingenkinderen in de regio die niet naar school gaat. Want hoewel ze zelf geen herinneringen meer hebben aan de oorlog, de gevolgen ervan voor hun toekomst zijn er nog wel degelijk. 

Leila

“We woonden op een boerderij. Het was er prachtig: we hadden heel veel rozen. Ik ging hier in het kamp naar een veilige plek voor kinderen van Save the Children om te leren. Die heet ‘Bloemen en Rozen’. Dat is dan wel weer toevallig.”
 

Noor

“Mijn broers zijn nog in Syrië. Ik ken ze alleen van een foto. Azraq kamp is mijn thuis. Ik ben geboren in Syrië, maar ik weet er niks meer van. Ik weet alleen nog dat mijn moeder me een keer meenam naar Damascus. Mijn vader is overleden. Ik kan me nog herinneren dat hij me een paarse trui gaf. Het is mijn lievelingstrui. Ik draag hem nog steeds.”
 

Tareq

“Ik ben in Jordanië geboren. Ik weet helemaal niets over Syrië. Ik ben zelfs nog nooit het kamp uit geweest.”

Nadia

“Ik heb vier oudere broers. We zijn allemaal in Syrië geboren, maar ik heb geen enkele herinnering aan Syrië. Save the Children helpt kinderen die in nood zijn. Ze helpen ons ook altijd als we hulp nodig hebben.”
 

Amer

“Ik kan me nog herinneren dat we in Syrië ’s nachts gingen wandelen. We kregen een snoepje onderweg. Ik weet ook nog dat mijn opa me droeg.”
 

Yazan

“Ik weet niets meer van Syrië. Jordanië is nu mijn land, want we zijn hier. Meestal voel ik me wel veilig, maar soms ben ik bang dat iemand me dood zal schieten.”
 
 

Lubna

“Ik ben geboren in Syrië. We hadden een heel groot huis. Mijn kamer was wit en er stond een kast in. Ik had ook heel veel speelgoed in Syrië. Ik kan me niet meer herinneren dat ik hier naartoe gekomen ben.”
 

Shadia

“Soms vertellen mijn ouders me verhalen over Syrië en hoe het leven daar was. Ik heb hier veel speelgoed, dus dit is thuis.”
 

Mahmoud

“Ik weet helemaal niets meer van Syrië. Maar dat geeft niet, want hier hebben we een park waar ik voetbal kan spelen met mijn vrienden.”

Hadeel

“Mijn ouders vertellen me prachtige verhalen over Syrië. Daardoor ben ik het heel erg gaan missen.”

Fotograaf Chris de Bode
Fotograaf Chris de Bode (1965) is sinds 1988 professioneel fotograaf. In zijn loopbaan heeft hij diverse Zilveren Camera awards en internationale vakprijzen gewonnen met zijn werk. Zijn foto’s verschenen in gerenommeerde internationale tijdschriften en kranten, zoals de National Geographic, Time Magazine en FOAM.