“Mijn neefje van 4 jaar zag een appel en had geen idee wat het was. Hij was er bang voor, omdat hij dacht dat het een bom was. Een  ander kind at een banaan zonder de schil eraf te halen. Hij wist niet dat dit moest.” – Akram, hulpverlener in Oost-Ghouta
 
“Veel zwangere vrouwen krijgen een miskraam, omdat ze niks te eten hebben. Er worden hierdoor ook veel kinderen dood geboren. De baby’s die levend ter wereld komen, zijn vaak al bij de geboorte ondervoed. De meeste gezinnen kunnen zich de babyvoeding die deze kinderen nodig hebben niet veroorloven. Als het al beschikbaar is. Want het verkopen of smokkelen van babyvoeding kan betekenen dat je wordt opgepakt en verdwijnt.” – Aboud, hulpverlener
 
“Onze juf stond bij het raam. Ze zei dat ze even pen en papier zou gaan halen. Voordat ze dat kon doen, werd ze in het hoofd geraakt. Ze viel dood neer. Ik ben 11 en kan niet lezen of schrijven. Ik zou willen dat ik het kon, maar ik kan het niet. Elke keer als er een bombardement is, kunnen we niet naar school.” – Hany, 11 jaar uit Idlib
 
“Salah, een 16 jarige jongen raakte gewond tijdens een bombardement. Zijn ruggengraat is beschadigd, waardoor zijn benen verlamd zijn.  Hij moest geopereerd worden, maar we hadden geen narcose. Zijn infuusnaald was al 3 jaar over de houdbaarheidsdatum. Het hechtdraad dat we gebruikten, hadden we al een keer eerder gebruikt. Net als zijn katheter.” – Mohammad, hulpverlener in Oost-Ghouta

Fotoserie 7-jarige Syrische kinderen
Fotograaf Chris de Bode fotografeerde in Jordanië Syrische kinderen van 7 jaar. Ze zijn allen vlak voor of aan het begin van de oorlog geboren, de meesten nog in Syrië. Ze hebben amper herinneringen aan hun land of aan de oorlog die hen heeft verjaagd. Het vluchtelingenkamp, midden in de woestijn en ingesloten door prikkeldraad, is het enige thuis dat ze kennen.