Rugzak
Therèse: ‘Deze kinderen hebben vaak een rugzak vol ellende. We merken weleens dat er wat mis is. Een kind kan zich van de groep afzonderen, huilen of boos worden. We passen de les daarop aan.’ Susan: ‘Je probeert ze handvaten mee te geven als iets spannend of moeilijk is. In een veilige setting is dat goed om te oefenen. De bedoeling is om behalve plezier te hebben, ook te leren om elkaar te spiegelen: elkaars emoties herkennen en daarop reageren. Wat doe je als iets moeilijk is? Als je verliest in het spel of je niet de tikker mag zijn? Daar staat vaak best een spanning op en wij proberen dat glad te strijken door er iets mee te doen’, aldus Susan.

Voorrecht
Duidelijk is dat het de kinderen helpt. Ook Therèse en Susan leren van de kinderen die ze lesgeven. ‘Ik vind het een voorrecht om met deze groep te werken. Ik krijg er energie van en leer veel over verschillende culturen. We hebben soms wel 12 nationaliteiten in een groep. Het geeft een goed gevoel dat wij samen met hen een groep kunnen vormen. Deze kinderen komen natuurlijk anders binnen dan de kleuters die veilig met hun mama in groep 1 beginnen. Ze worden zomaar ineens bij ons geparkeerd. Er is heel veel onbekend. Ze kennen de regels niet, de leerkrachten niet. Daarom hebben wij vooral 1 regel: Dat je mag zijn wie je bent. Je komt uit Syrië, Eritrea, Irak…geen enkel probleem. Dat ben jij en dat is wat bij jou hoort. Bij ons is iedereen welkom.’