Toen Elaf elf jaar was kreeg ze een tweedehands rolstoel van een buurman. Voor die tijd kon ze niet veel ondernemen. De rolstoel zorgde ervoor dat ze naar buiten kon en kon spelen met kinderen uit de buurt. “Ze bleef de hele dag in de rolstoel zitten. Als ze ging slapen drong ze erop aan dat de rolstoel naast haar bed moest blijven staan,” vertelt haar moeder, Asma. 
 
In het vluchtelingenkamp 
Het is niet moeilijk voor te stellen hoe lastig het voor Elaf was, toen ze haar rolstoel noodgedwongen moest achterlaten omdat haar dorp werd gebombardeerd. Samen met haar gezin woont ze nu in een kamp in Noordoost Syrië. Elaf bleef altijd in haar tent, omdat ze nergens heen kon, totdat Janda, een caseworker van Save the Children langskwam.
 
Zij zorgde ervoor dat Elaf een rolstoel kreeg, daarnaast schreef ze haar in bij een school en bij een Child Friendly Space. “Het moment dat ik een rolstoel kreeg, werd het leven mooier.” Ze vertelt dat ze de school en de lokalen heel leuk vond: “Mijn zus duwde mij naar school en ik had nog nooit zoiets gezien. Er waren overal kleurrijke tekeningen en teksten op de muur. Het plein was vol met kinderen die aan het spelen waren.” 

Ze vertelt dat ze van school en van de Child Friendly Space houdt. Op school leert ze lezen en schrijven en in de Child Friendly Space kan ze spelen. “Ik leer er ook nieuwe dingen, zoals keyboard spelen. Ik zing met mijn vrienden en de leraren. Later wil ik muziekleraar worden.”