In Nigeria was het leven van Joy* niet goed. Haar familie was arm en haar stiefmoeder zorgde niet voor haar en haar jongere broertje. Als er eten was, dan krijgen haar eigen kinderen het, maar Joy moest hongerlijden. 
 
Werken op de boerderij
Na de basisschool moest Joy met haar vader op de boerderij werken. “Ik vond dat echt niet leuk. Dat werk maakt je oud en zwak,” vertelt Joy. Na een tijdje vond haar vader een andere baan voor haar. Ze kon aan de slag bij een kapper. Daar werkte ze ongeveer vier maanden. 
 
“Ik voelde me niet fijn bij die baan. Ik wilde heel graag naar school, maar mijn vader had er geen geld voor. Op een gegeven moment zei mijn baas dat ze een zus had in Italië. Ze vroeg of ik daarheen wilde gaan, want haar zus had een oppas nodig en ze zag wat een harde werker ik was. Dat leek mij leuk en ik smeekte mijn vader of ik mocht gaan. Hij gaf uiteindelijk toestemming.” 
 
De dag voor haar vertrek nam haar baas haar mee naar huis. Daar onderging ze een ritueel, waarbij haar baas en de broer van haar baas haar lichaam sneden met een scheermes. Daarna dreigden ze dat ze €30,000 moest betalen, als ze dit niet deed dan zouden ze haar vermoorden. 

Gedwongen prostitutie
De dag daarna reisde ze met de broer van haar baas naar Italië. Ze kwam bij de vrouw waar ze zou moeten babysitten. Joy vertelt dat het al snel duidelijk was dat dit niet zou gebeuren, “Diezelfde avond stuurde mijn madam een man naar mijn kamer. Hij heeft mij toen ontmaagd. Dit was de ergste dag van mijn leven.” 
 
De twee jaar daarna werd Joy geforceerd om als sekswerker te werken. Ze kon niet ontsnappen, want haar madam volgde haar overal. Ze moest al het geld wat ze verdiende aan haar madam geven, dus ze was helemaal afhankelijk van haar zorg. Haar madam dreigde vaak dat ze de politie zou bellen als ze wel iets probeerde. De politie zou haar dan terug naar Nigeria sturen. 
 
Haar ontsnapping 
Na deze periode van twee jaar stuurde haar madam haar vaker alleen op pad. Joy pakte toen haar kans en is gevlucht. Dit deed ze door hulp te vragen aan een taxichauffeur, die haar naar een treinstation bracht. 

Haar madam bedreigde Joys familie, dus Joy bleef nog een tijdje werken als sekswerker en stuurde haar geld. Toen Covid-19 begon, stopte ze met werken. Een vriendin van haar vertelde over een programma van Save the Children ‘Vie d’Uscita’ (a way out). Daar werd ze geholpen. Ze kreeg therapie, Italiaanse les en ze leerde hoe ze onafhankelijk kon zijn. Dankzij het project heeft Joy haar middelbareschooldiploma gehaald, een professionele kookcursus gedaan en staat ze op het punt haar rijbewijs te halen en een cursus in de dienstensector te volgen.

Joy woont nu samen met vier andere vrouwen van het project. “We zijn een soort familie geworden samen. Ik ben ontzettend blij met de stappen die ik heb gemaakt. Ik wil nooit meer terug. Mijn prioriteit is om een goede baan te vinden, zodat ik nooit meer afhankelijk hoef te zijn. Daarna hoop ik dat ik een gezin kan starten en mijn vader en mijn broertje kan ondersteunen.” 
 
Het Vie d'Uscita-project ('Een uitweg')
In 2012 lanceerde Save the Children het project Vie d’Uscita (‘Een uitweg’) om mensenhandel en exploitatie tegen te gaan. Het project heeft als doel slachtoffers te identificeren en hen te helpen herstellen. Dit doen we door 'ontsnappingsroutes' te vinden binnen mensenhandelcircuits. Verder omvat het outreach naar slachtoffers en ondersteuning voor hen om te ontsnappen, evenals psychosociale- en gezondheidsondersteuning om hen te helpen onafhankelijk te worden. In 2021 is het project actief in zeven regio's (Piemonte, Veneto, Marche, Abruzzen, Sardinië, Lazio, Ligurië). In 2021 heeft het project 538 mensen bereikt. Dit omvatte minderjarigen en jongvolwassenen. 506 van deze slachtoffers waren vrouwen of meisjes (491 vrouwen en 15 minderjarigen)

*De naam van de geïnterviewde is gefingeerd voor haar veiligheid