Fatima* heeft een zus, Fatun*, van tien jaar. Ze kan zich nog heel goed herinneren dat Fatima zo ziek was. “Mijn zusje was veel te dun. Ze moest de hele tijd overgeven en had diarree. We maakten ons allemaal zorgen om haar.” Ze vertelt dat ze drie jaar terug geiten hadden, maar door de droogte kwamen die om. Ze verloren hun inkomstenbron en hadden geen geld meer voor voedzaam eten.  

Fatima werd erg ziek en haar moeder bracht haar naar het ziekenhuis, dat wordt ondersteund door Save the Children in Somalië. Ze kreeg speciale melk en plumpy nut, zodat ze weer wat kon aankomen en herstellen. “We waren allemaal zo blij toen ze weer gezond terugkwam,” vertelt Fatun.  

Hoe gaat het nu?
Nu, drie jaar later, zoeken wij hen op. De familie heeft het moeilijk door de stijgende voedselprijzen en de hongercrisis, maar het lukt ze om rond te komen en ze zijn allemaal gezond.  Fatun en Fatima zijn aan het spelen en ze zien er gezond uit. “Ik vertel haar heel veel verhalen en dan blijft ze maar lachen.”  

Er zijn heel veel gevallen, zoals die van Fatima. Wereldwijd zijn er miljoenen kinderen ondervoed. De oorzaken? Conflicten, ontheemding, klimaatverandering, stijgende voedselprijzen en gevolgen van de coronapandemie.    

Ondervoeding als gevolg van extreme honger is wereldwijd nog steeds één van de belangrijkste doodsoorzaken bij jonge kinderen, maar zoals je bij het verhaal van Fatima kan zien is dit volledig te verhelpen en zelfs te voorkomen.  

We moeten samen, met regeringen, donoren, partners en gemeenschappen, deze wereldwijde crisis nu aanpakken. Geen enkel kind mag in 2022 of in de toekomst van honger omkomen.   

Wat doet Save the Children?  
Save the Children geeft hulp in landen waar ondervoeding het leven van kinderen bedreigt. We zijn onder andere werkzaam in Afghanistan, Somalië, Zuid-Soedan, Ethiopië en Jemen, landen waar de hongercrisis groter dan ooit dreigt te worden. We bieden voedsel, geld, schoon drinkwater, gezondheids- en voedingsdiensten om ondervoeding te voorkomen en te behandelen. Ook werken we met organisaties en gemeenschappen ter plaatse aan plannen hoe we dit soort crises in de toekomst kunnen voorkomen.