Tadjikistan is een van de armste landen van Centraal-Azië, met een bevolking van 7,5 miljoen mensen. Het land is bergachtig en kent een droog landklimaat met extreem hete zomers en extreem koude winters. In Tadjikistan woont een meerderheid van etnische Tadjieken, van oorsprong soenitische moslims die een Perzische taal spreken, en minderheden uit Oezbekistan en Rusland.

Sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, in 1991, is Tajikistan een zelfstandige republiek, waar tot 1997 een burgeroorlog werd uitgevochten. Het land kampt sindsdien met een zwakke economie, gebaseerd op katoen, aluminium en landbouw, en steunt vooral op buitenlandse hulp. 20% van de bevolking is werkloos. Veel Tadjieken zoeken werk in Rusland, maar de werkomstandigheden zijn vaak abominabel en de inkomsten onvoldoende om in de levensbehoefte van achtergebleven families te voorzien.

Kinderen in Tadjikistan groeien op in gezinnen die door moeders draaiend worden gehouden. Op het platteland worden kinderen bij hun geboorte vaak niet geregistreerd, hoewel deze registratie levenslang recht geeft op gezondheidszorg en onderwijs. Moeders hebben vaak onvoldoende onderwijs genoten om de voordelen van registratie te onderkennen, en aanspraak te maken op dit recht.