Ik bevind me in de frontlinie van een nieuwe en angstaanjagende mpox-variant die zich snel verspreidt onder kinderen in het oosten van de DRC. Deze epidemie ontvouwt zich tegen de achtergrond van een meedogenloos conflict dat het land en haar gezondheidszorgsysteem heeft verwoest.

Geweld en ontwrichting
Geweld hier is niets nieuws. Al tientallen jaren veranderen gewapende groepen deze bergachtige jungleregio in een slagveld, waardoor miljoenen mensen ontheemd raken. Kinderen worden gedwongen om in overvolle kampen te verblijven, waar ziektes zich snel verspreiden. Deze mpox-variant is een nieuwe en wrede ervaring op een plek die al geteisterd wordt door honger en andere ziektes.

De afgelopen maanden stond ik aan het front van de respons van Save the Children in Uvira, Zuid-Kivu. Als centraal punt voor deze epidemie houd ik toezicht op coördinatie-inspanningen en activiteiten ter plaatse.

Persoonlijke ontmoetingen
Onlangs begeleidde ik bewustwordingsactiviteiten over de infectie in een kamp voor sekswerkers, waar ik een jong meisje ontmoette dat aan mpox leed. Ze had wonden rond haar inwendige organen en haar huid was bedekt met uitslag. De pijn in haar ogen herinnerde me aan hoe belangrijk ons werk is en hoeveel er nog gedaan moet worden.

Toen we net begonnen met onze interventie, was er een gevoel van wantrouwen binnen de gemeenschap. Mensen geloofden niet in de ziekte en sommigen verstopten zich uit schaamte omdat ze dachten dat ze een soort vloek hadden opgelopen. Maar door aanhoudende bewustwordingscampagnes - van deur tot deur gaan, berichten op de radio uitzenden en contact leggen met leiders van de gemeenschap - zien we aanzienlijke vooruitgang binnen de gemeenschap.

Vooruitgang en uitdagingen
Ons team vergroot het bewustzijn over hoe gezinnen zich kunnen beschermen tegen mpox en wie het meest kwetsbaar is. Toch verzetten sommige ouders zich nog steeds tegen behandeling. Extreme armoede dwingt hen soms om hun kinderen thuis te behandelen in plaats van ze in quarantaine te laten.

De omstandigheden in de DRC maken het een broedplaats voor mpox, vooral voor kwetsbare groepen zoals kinderen en ontheemden. Meer dan 6,4 miljoen mensen zijn ontheemd, waarvan meer dan de helft kinderen die in onhygiënische omstandigheden leven, met weinig toegang tot voedsel of gezondheidszorg.

De hongercrisis verergert de situatie
Volgens de laatste hongercijfers lopen 4,5 miljoen kinderen jonger dan vijf jaar en meer dan 3,7 miljoen zwangere en zogende vrouwen een verhoogd risico om mpox te krijgen en eraan te sterven door de toenemende acute ondervoeding.

De omstandigheden waarin we werken zijn ongelooflijk gespannen, met een stijgend aantal mpox-gevallen en een aanhoudende cholera-uitbraak. Het beheer van contactgevallen is een grote uitdaging met beperkte middelen.

Als humanitair werker word ik gedreven door de wens om levens te redden, vooral van kinderen die onevenredig hard worden getroffen door deze crises. Met de juiste ondersteuning kunnen we de verspreiding stoppen en kinderen beschermen tegen deze vermijdbare ziekte. Zij lijden al te veel.