Dagboek van Veronica

Veronica werkt voor Save the Children in Nederland, maar zodra de oorlog in Oekraïne uitbrak, besloot ze om naar Roemenië te gaan om daar vluchtelingen te helpen. Roemenie is een tweede thuis voor haar, ze is opgegroeid in Moldova, en is een Roemeense burger. Ze voelt zich verbonden met de regio. 

In dit dagboek vertelt ze over haar ervaringen. 

 

20 maart – aankomst in Suceava in Noord-Roemenië

Het heeft me een volle dag gekost om van Amsterdam naar Suceava te gaan (de twee vluchten komen eigenlijk uit op vier uur, maar ik had een overstap van zes uur). Ik kan me herinneren dat ik vroeger als leerling naar Suceava ging om haar middeleeuwse fort en UNESCO-werelderfgoedkloosters te bezoeken. Deze keer is mijn doel anders; Suceava ligt op een uur rijden van de Siret grens, waar duizenden kinderen en hun families vanuit Oekraïne naar Roemenië vluchten. 
 

23-24 maart – Voedselvoorziening naar Oekraine

Er is een week om en ik ben nog niet verder gekomen dan de omliggende wijken van ons gastenverblijf, die tegelijkertijd dient als een tijdelijk kantoor. Onze donoren en financiers, willen graag zien dat hun geld zo snel mogelijk de behoeftigen bereikt. Daarom hebben we de afgelopen weken gewerkt met strakke deadlines, zodat we hoogwaardige en goed geïnformeerde voorstellen kunnen indienen, voor de financiering die nodig is om ervoor te zorgen dat kwetsbare kinderen en gezinnen geholpen kunnen worden. 
 

Het is heel motiverend om in contact te komen met vrijwilligers, zowel uit Roemenië als Oekraïne, die helpen om dit alles mogelijk te maken. Veel van hen komen uit Tsjernivtsi, het dichtstbijzijnde dorp aan de Oekraïense grens. Het dorp heeft historische connecties met deze regio in Roemenie. Er wonen ook veel Roemeenssprekende burgers. 
We horen ook dat er grote aantallen ontheemden zijn uit andere delen van Oekraïne, die hun toevlucht hebben gezocht in de buurt van Tsjernivtsi en die waarschijnlijk de grens zullen oversteken als het geweld zou escaleren. Ik heb ook een eerste glimp opgevangen van het grensgebied en de faciliteiten die daar zijn geïnstalleerd om degenen die Oekraïne ontvluchten te verwelkomen.
 

1 april - Verzameling van snapshotgegevens aan de Siret-grens nodig

Het heeft nog een week geduurd, maar ik ben bij de Siret-grens! Mensen gaan de grens over in hun eigen auto’s, gedeelde voertuigen of te voet. Ze worden in Roemenië verwelkomd, door een grote groep van medewerkers en vrijwilligers van lokale autoriteiten, niet-gouvernementele en religieuze organisaties, die tenten hebben opgezet om informatie, verfrissingen en andere artikelen aanbieden en helpen bij het zoeken naar verdere ondersteuningen. Onder hen is ook Salvați Copiii, oftewel: Save the Children Roemenië.

Ik ben hier vandaag om mijn Roemeense, Russische en Oekraïense basistaalvaardigheden te gebruiken, door ons team en vrijwilligers te ondersteunen bij het verzamelen van gegevens voor onze snapshot van onze behoefteanalyse. In de hele regio gebruiken we één enquête (toegankelijk via een QR-code) om snel gegevens te verzamelen. We willen trends in kaart brengen, die betrekking hebben op de behoeften van gezinnen tijdens de verplaatsingsreis, samen met indirecte gegevens over degenen die in Oekraïne achterblijven. De gegevens helpen bij het ontwerpen van onze activiteiten en zorgen ervoor dat we degenen helpen die het, het meest nodig hebben. Ik noteerde de antwoorden van een gezin en deelde ook folders uit aan anderen. Degenen die doorrijden kunnen de enquête invullen wanneer het hen uitkomt.
Ik heb ook met veel families, die de grens over gaan, gepraat. Bijna allemaal moeders met kinderen, vaak tantes, oma’s en opa’s. Sommige hadden een duidelijk idee van waar ze heen gingen; Roemenië of een ander land in de Europese Unie. Maar veel wisten niet of ze in Roemenië zouden blijven en voor hoelang. Er zijn er ook families die om verschillende redenen tijdelijk terugkeren naar Oekraïne.
 

7-8 april – Workshop met Salvați Copiii

Ons team heeft eindelijk de grote stad bereikt! We zijn in Boekarest voor workshop van twee dagen, samen met onze collega’s van Salvați Copiii. Net zoals wij, komen veel van hen van ver. Ze werken sinds dag een van de crisis aan de grensgebieden van Oekraine in het noorden en zuiden van het land. Het is heel inspirerend om met onze Roemeense collega’s samen te werken; ze brengen tientallen jaren ervaring en inzet bij Save the Children met zich mee. Dankzij hen is Salvați Copiii een van de meest gerespecteerde Ngo’s in Roemenië. 

We leren van hun ervaringen en kennis over de lokale context. Ook bespreken we volgende stappen om hun bestaande activiteiten op schaal te brengen. Dit is nodig om tegemoet te komen aan de behoeften van het grote aantal kinderen en hun families die op doorreis zijn en uiteindelijk ook aan sommigen van hen, die zullen besluiten voor lange tijd in Roemenië te blijven. In de tussentijd hebben we goedkeuring en zeer positieve feedback gekregen op de voorstellen die we aan donateurs hadden ingediend, dus we hebben de middelen om te helpen waar dat het meest nodig is. Het is heel geruststellend om de solidariteit en vrijgevigheid van het grote publiek in veel landen in Europa en over de hele wereld te zien. We zijn vastbesloten om onszelf verantwoordelijk te houden voor de beloften die zijn gedaan aan onze supporters, medewerkers, donateurs, regerings- en niet-gouvernementele partners, maar in de eerste plaats; kinderen en gezinnen in nood.