In de zuidelijke Kaukasus komen veel natuurrampen voor, waarbij aardbevingen het grootste gevaar vormen. Kinderen met een lichamelijke of geestelijke beperking en jonge kinderen lopen bij een ramp het meeste risico. Zij worden vaak niet betrokken bij maatregelen die het risico bij rampen reduceren. Docenten zijn meestal verantwoordelijk voor alarmering en evacuatie in geval van nood, ook in het geval van kinderen met mobiliteitsproblemen.
Onderwijsinstellingen in Armenië en Georgië zijn slecht bestand tegen natuurrampen. Rampenplannen zijn niet ingesteld op kinderen, helemaal niet op kinderen met een beperking. In een aantal gemeenschappen ontbreekt ook een samenhangend systeem voor de hulpverlening na een ramp, zoals bescherming, gezondheidszorg, voeding en onderwijs.