OOK VRIJWILLIGER WORDEN?

Sala uit Jemen kwam drie jaar geleden naar Nederland. Vanwege de oorlog in Jemen wilde ze graag het land ontvluchten en dit was mogelijk dankzij een studiebeurs. Sala woonde een jaar in het azc in Assen. Hier ervaarde ze zelf hoe fijn het is om iets te hebben waar je naar uit kunt kijken. Daarom meldde ze zich aan om vrijwilliger te worden. 

Chantal tennist, basketbalt en speelt al ruim drie jaar fanatiek iedere week met gevluchte kinderen op een azc én zit daarbij in een rolstoel. Een belemmering? Nee hoor volgens Chantal: “Ik zeg altijd, ik kan alles meedoen, behalve voetballen. Kinderen zien die rolstoel niet, dat maakt dat ik het zo mooi vindt om met deze doelgroep te werken.”

Myrthe begon als TeamUp vrijwilliger in Sneek, maar door haar fulltimebaan moest ze helaas tijdelijk stoppen. Op het moment dat ze hoorde dat de noodopvang in Leeuwarden werd geopend, vond ze het zo belangrijk dat TeamUp ook op deze locatie kon starten dat ze zich weer aanmeldde en iets kan betekenen voor gevluchte kinderen in Nederland. 

Overdag de psycholoog in het speciaal onderwijs, en in de avond TeamUp-vrijwilliger. Dat is hoe de maandagen van Robert er al ruim twee jaar uitzien. Het grootste verschil? “In mijn werk praat ik veel met kinderen, bij TeamUp staat bewegen juist centraal. Het is een universele taal.”

Het cliché van achter de geraniums zitten als je met pensioen bent, gaat niet op voor Floor van 73 jaar. Zij zit niet stil en is al drie jaar TeamUp-vrijwilliger in Rijswijk. "Soms kom ik thuis en dan denk ik; dit gevoel moet ik even vasthouden, het ging zo goed. Daar kan ik heel blij van worden."

Nathalie (25) staat elke ochtend om 03:00 uur op om naar haar werk te gaan. Eén keer per week begeleidt ze ’s avonds de TeamUp-activiteiten voor gevluchte kinderen. Een lange dag, maar toch kun je Nathalie al drie jaar vinden op het speelveld, met veel plezier. “Ik weet dat de kinderen mij elke week verwachten, en hun glimlach en plezier geeft mij energie.”