Op 22 april is het de Dag van de Aarde. Op deze dag staat iedereen stil bij klimaatverandering en onze impact op de planeet. Dit jaar is het thema ‘Invest in Our Planet’. Om haar te behouden, moeten we flink investeren om klimaatverandering tegen te gaan. Investeren in onze aarde betekent namelijk investeren in onze kinderen en jongeren. Want op dit moment voelen zij zich niet serieus genomen in het klimaatdebat, maar hebben wel het idee dat zij straks de klimaatcrisis alleen moeten oplossen. 

Steeds extremer
Zoals het er nu uitziet, zullen kinderen geboren in de laatste jaren 2 tot 7 keer meer weersextremen ervaren dan hun grootouders. Dat betekent nog meer hittegolven, overstromingen, droogte, mislukte oogsten en natuurbranden. Dit blijkt de publicatie van Save the Children uit 2020. Zelfs de mogelijkheden om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 graden, lijken uit het zicht te raken, zo bleek onlangs uit het IPCC Klimaatrapport. We moeten de kinderen niet ook uit het ook verliezen: de aarde is hún toekomst. De klimaatcrisis ís een kindercrisis. Als we nu niets doen, is de toekomst van de aarde en dus onze kinderen onzeker.  

En dat weten zij maar al te goed: kinderen en jongeren maken zich ernstig zorgen over hun toekomst. Sommigen ondernemen actie en zetten zich via organisaties of werkgroepen in om invloed uit te oefenen op het Nederlandse klimaatbeleid. Save the Children steunt kinderen en jongeren hierin en maakt zich sterk voor het perspectief van de kinderen in het klimaatdebat. Maar dit kunnen zij niet alleen. 

Jongeren voelen zich niet serieus genomen 
Daarom heeft Stichting Alexander in opdracht van Save the Children afgelopen januari het rapport ‘Invloed van jeugd op klimaatbeleid’ uitgebracht. In dit onderzoek hebben jongeren die zich inzetten voor het klimaat(beleid) hun opvattingen en ervaringen hierover gedeeld. De ideeën van jongeren over de toekomst van de aarde, en hun rol in het maken van klimaatbeleid, komen in dit rapport naar voren.  

Sommige jongeren voelen zich niet serieus genomen als zij praten over klimaatbeleid, bleek uit het onderzoek. Wanneer zij hun input geven, heerst de vraag wat daarmee wordt gedaan. Opvallend bleek ook dat de jongeren het gevoel hebben dat de verantwoordelijkheid voor de staat van de aarde hen in de schoenen werd geschoven door oudere generaties.  

Daarnaast bleken de jongeren niet te spreken van klimaatverandering, maar van een klimaatcrisis: dit laat zien dat zij zich ernstig zorgen maken over de huidige situatie en de toekomst. De kinderen moeten nog het langst met de planeet leven, maar hebben het minst te zeggen over hoe we omgaan met haar en klimaatverandering. Het is tijd dat we opstaan om hen te helpen: de kinderen hebben de klimaatcrisis niet veroorzaakt, maar dragen wel alle lasten. Nu en in de toekomst. 

Wat willen we? 
Overheden moeten investeren in kinderen. Ze moeten vangnetten ontwikkelen om kinderen en hun gezinnen te steunen, wanneer ze zich moeten aanpassen vanwege klimaatverandering. Daarnaast moeten kinderen een plek aan de tafel krijgen. Er worden constant beslissingen gemaakt over hun toekomst. Het is niet meer dan logisch dat ze dan ook hun zegje mogen doen. 

Bijvoorbeeld door als gemeente mee te doen aan ons programma Speaking Minds of door in gesprek te gaan met jongerengroepen die zich inzetten voor het klimaat. Veel jongeren hebben iets te zeggen over klimaatwetgeving, maar het is voor hen lastig om in contact te komen met overheidsinstanties. Daarom is ons advies: overheidsinstanties, zoek de jongeren op.