“We probeerden mensen met blote handen op te graven,” vertelt Omar. Ze zijn uren bezig geweest. Precies op het moment dat ze wilden stoppen, hoorden ze een vaag gehuil. Het was bijna niet te geloven, maar de huil leek wel dat van een baby. 
 
Verwoed begon de groep te graven. En ja hoor, er kwam een pasgeboren meisje tevoorschijn. “Ze leeft! Ze leeft nog!” 
 
Het meisje leek nog maar een paar dagen oud, maar gelukkig had ze geen zware verwondingen. Niemand van de groep mensen wist wie zij was. Omar nam haar mee naar huis, waar hij samen met zijn vrouw Iman*, besloot om haar in het gezin op te nemen. Ze gaven haar de naam Ruba. 
 

Ondertussen probeerden ze haar familie te vinden. “Ik heb alles geprobeerd,” vertelt Omar. “Ik heb instanties gebeld, gesproken met autoriteiten en berichten geplaatst op social media. Er kwam niks uit.” 
 
Het is ondertussen drie jaar later en de Ruba’s biologische familie is nog steeds niet gevonden. “We houden van haar alsof ze onze eigen dochter is,” vertelt Omar. Ze hebben haar zelfs officieel als deel van de familie laten registreren. 
 
Save the Survivors 
Dit verhaal is deel van onze Save the Survivors campagne. Meer dan 450 miljoen kinderen op aarde leven in een conflictgebied. Dat is meer dan 25 keer het aantal inwoners van Nederland. Save the Children doet er alles aan om deze kinderen en hun families te ondersteunen. Wil je daar meer over weten? Ga dan naar de Save the Survivors website.