Hoe het begon 

‘Een stervende baby, en onze blokkade heeft het veroorzaakt’. Dat was de kop van een pamflet om aandacht te trekken voor kinderen, de grote verliezers van de Eerste Wereldoorlog. De dappere Eglantyne Jebb (geboren in 1876) werd gearresteerd op Trafalgar Square in London wegens het verspreiden van deze pamfletten. 

‘Botten als rubber’ 

Na afloop van de Eerste Wereldoorlog stelde de Britse overheid een blokkade in waardoor kinderen in steden zoals Berlijn en Wenen stierven van de honger. Tuberculose en verzwakking waren aan de orde van de dag. ‘De botten van kinderen waren als rubber en kinderen waren vrijwel naakt. In de ziekenhuizen was er niets anders dan papieren verband’, vertelde een arts in 1919. 
 
Actie voor kinderen in Oost-Europa 

Eglantyne Jebb en haar zus Dorothy Buxton besloten dat het tijd was voor directe actie en dat er campagne gevoerd moest worden om de situatie van kinderen in Oost-Europa te verbeteren. Het Save the Children Fund werd opgezet tijdens een publieke bijeenkomst in de Royal Albert Hall in Londen, mei 1919. Dit was de eerste fondsenwervende activiteit van Save the Children en sinds die dag zijn we niet meer gestopt met het werven van fondsen voor kinderen in nood. 

De jongste jaren, de strijd tegen honger 

De campagne tegen honger wist veel fondsen te verzamelen, dat besteed werd in o.a. Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk, België, de Balkan, Hongarije en Turkije t.b.v. Armeense vluchtelingen. Niemand ging er op dat moment vanuit dat Save the Children een blijvende organisatie zou zijn, maar de noodsituaties zijn sindsdien niet verminderd en dus zetten we het werk voort. 
 
Dorothy trok zich terug uit het fonds om zich te concentreren op een politieke carrière, maar de charismatische Eglantyne Jebb was een vrouw waar niemand omheen kon. Eglantyne was overtuigend, gepassioneerd en volhardend. Met haar ideeën over het welzijn van kinderen was ze haar tijd ver vooruit. Onder haar leiderschap werd Save the Children al snel bekend als een uiterst effectieve hulporganisatie, die in staat was om snel en goedkoop voedsel, kleding en geld te brengen waar het nodig was. 

De jaren '20 - kinderrechten 
 

‘Ik ben ervan overtuigd dat we kinderen zekere rechten moeten toekennen en hun erkenning moeten bewerkstelligen. Zodat iedereen - niet alleen een select gezelschap van mensen die met hen begaan zijn, maar iedereen die op welke manier dan ook in contact staat met kinderen, dat is dus de hele mensheid – in de positie kan zijn om een voorwaartse beweging te maken”: Eglantyne Jebb. 
 
Eglantyne wilde dat kinderrechten en het welzijn van kinderen wereldwijd een prioriteit zou worden. Daarvoor stelde zij in Zwitserland haar ‘Declaration of the Rights of the Child’ op. Deze werd door de League of Nations geadopteerd en vormde de basis voor het huidige Verdrag van de Rechten van het Kind van de Verenigde Naties. 
 
Jaren '30 tot heden 

‘We moeten veronderstellen, dat Save the Children zich inzet voor haar eigen overbodigheid. We moeten voor eens en voor altijd een einde maken aan de armoede die maakt dat kinderen lijden. Het moet niet ons doel zijn om kinderen te redden van deze rampspoed, maar we moeten deze rampspoed elimineren. We moeten niet denken dat het voldoende is om hen te redden van de directe dreiging – we moeten kinderen de mogelijkheden in handen geven om zichzelf te redden. Alleen zo redden we de wereld’, al dus Eglantyne Jebb. 

Onze inspirerende oprichtster overleed in 1928. Tot op heden werkt Save the Children in haar geest en is bovenstaande quote nog altijd de basis van ons werk. Vandaag, op haar verjaardag, staan we stil bij haar.