Deze kinderen verdienen hoop op een mooie toekomst. Ze verdienen veilige scholen, met opgeleide en betaalde leraren. Als ze ziek worden, moeten ze naar een ziekenhuis kunnen gaan met de juiste apparatuur en medicijnen om ze te diagnosticeren en te behandelen. Ze verdienen dat hun ouders een baan hebben waardoor ze drie maaltijden per dag kunnen eten, schoon water kunnen drinken en hun huizen in de winter kunnen verwarmen. Kortom, ze verdienen het om kind te zijn.

Mentale gezondheid
Maar al deze -voor Nederlanders vanzelfsprekende- dingen, zijn niet zo vanzelfsprekend voor Syrische kinderen. Zij groeien op in een land waar ze geen veiligheid, goed onderwijs en gezondheidszorg kennen. Niet omdat hun ouders, leraren en dokters niet goed zijn, maar omdat er totaal niet in lange termijn hulp wordt geïnvesteerd. Dit eist een tol van de mentale gezondheid van kinderen. 

“Ik ben bang. Ik wil niet doodgaan,” vertelt de achtjarige Weam*. Voor zijn korte leven, heeft hij veel te veel nare dingen gezien. Samen met zijn ouders vluchtte hij naar een kamp, vanwege het geweld. Zijn vader overleed door bombardementen, terwijl hij op zoek was naar werk.

Weam kreeg veel last van angsten, die werden verergerd door de aardbevingen vorig jaar. “Ik ben altijd bang,” vertelt hij. “Ik haat het hier, maar er is nergens waar we heen kunnen.” Weam en zijn familie leven van hulpverlening. Zijn moeder vindt het verschrikkelijk om haar zoon zo te zien. “Elke keer als ik hem zie, voelt het alsof mijn hart verbrandt.” 

Onze hulp
Wij bieden hulp aan kinderen en families, zoals die van Weam. We bieden hulp door middel van onderwijs, mentale hulp en gezondheidszorg. Maar het is niet genoeg. Er is meer lange termijn hulp nodig. 

Het is alleen heel moeilijk om daar financiering voor te krijgen vertelt Syria Response Director Rasha Muhrez. “Als Syrische hulpverlener wil ik niet jaar in jaar uit pleiten voor een stukje van de steeds kleiner wordende geldpot. Ik wil niet smeken om ervoor te zorgen dat mensen van schoon water worden voorzien, of dat ziekenhuizen over basisuitrusting beschikken, terwijl het land om mij heen instort.”

Overheden en overheidsinstanties bepalen waar het geld heen kan gaan, waardoor er vaak alleen geld gaat naar korte termijn hulp. “Ik kan het feit niet negeren dat we op deze manier een heel land veroordelen om in afhankelijkheid van hulp te leven. We moeten stoppen met het debatteren over terminologie en ophouden met toe te staan dat de politiek dicteert welke steun Syriërs “mogen” krijgen van de internationale gemeenschap.” 

Oproep
Save the Children blijft hulp bieden in Syrië, maar wij roepen de internationale gemeenschap op om niet alleen te investeren in directe noodhulp, maar ook in lange termijn oplossingen.