Hoe Amena gered werd

Besluiten om te vluchten - een onmogelijke beslissing
"Ik wens het niemand toe. Ik kon niet slapen en bleef me zorgen maken. Als er iets op zee zou gebeuren, zou God mij dat vergeven? Zouden de kinderen het mij vergeven? Ze hebben ons een hoge prijs laten betalen voor minder mensen op de boot [maar dat was een leugen]."

Wachten
De smokkelaars vertelden dat ze de volgende dag zouden vertrekken, dus het gezin maakte zich klaar voor de reis.

"Toen zeiden ze ineens dat het die dag niet zou gebeuren. Zodra ze hun geld hadden, kon het ze allemaal niet meer schelen. Eindelijk belde hij me."

Slecht behandeld
"De [smokkelaars] stonden toe dat we de zuurstoftank voor Amena meenamen… het enige wat we mee mochten nemen. Ze stalen onze mobiele telefoons. Je kon er niet tegenin gaan, want ze waren gewapend."

"Toen we bij het strand aankwamen, begon mijn zoon te huilen. Hij maakte mij en mijn dochter ook aan het huilen. Hij zei: 'Papa, waar gaan we naartoe?' Ik zei: 'We gaan een korte reis maken op zee."
 
Een angstaanjagende overtocht
Fadi was bezorgd over hoeveel mensen ze op de boot hadden gepropt en de toestand van Amena ging snel achteruit.

"Ik nam ze mee de dood in. De golven waren hoog en raakten de boot en ik dacht dat ons einde was gekomen."

De 'doodsreis'
"We waren 9 of 10 uur op zee. Er vloog drie tot vier keer een helikopter boven ons, daarna links. Binnen minder dan een half uur zagen we het schip van Save the Children. Ik was blij; Ik huilde en knuffelde de kinderen. Ik dankte God dat we het hadden gered. Toen zagen we deze lieve gezichten [van de redders]."

"Ik zal het nooit vergeten - de doodsreis."
 
Levensreddende medische zorg
De dokters moesten snel werken om Amena te redden - nog een uur zonder hulp en ze had  het misschien niet overleefd.

"Ze zagen Amena met de zuurstof. Ze namen haar eerst mee, samen met een ander klein meisje dat onwel was geworden. Toen ze de reddingsvesten uitdeelden, deed ik er snel een aan en ging op de reddingsboot.""De dokter vertelde me dat het belangrijk was dat ze Amena naar het ziekenhuis brachten. Ze brachten haar aan boord van een helikopter [met haar moeder] en namen haar mee."

Onvoorstelbare opluchting
Fadi kon niet wachten om met zijn vrouw en dochter herenigd te worden.

"We bleven twee dagen op het schip. Toen kwamen we aan in Italië en op de derde dag namen ze me mee naar het ziekenhuis."

"Zij vertelden me dat het goed met haar ging. Ik  was in de zevende hemel. Zij was ziek en nu zijn we herenigd, godzijdank."

De toekomst van Amena en Samer
Fadi en zijn gezin zijn inmiddels in Nederland terechtgekomen. Ze verblijven momenteel in een asielzoekerscentrum.

Nu ze in veiligheid zijn kan het gezin eindelijk over de toekomst denken: "Ik wil graag een nieuw leven beginnen. Het verleden vergeten. De oorlog, de zorgen en vooral deze zeereis vergeten. Ik hoop dat ik kan werken en geld verdienen - mijn kinderen een goede opleiding geven, een beter leven te hebben en veilig te zijn. Kinderen moeten zich ontwikkelen en leren lezen en schrijven. Kinderen willen spelen en vrij zijn."

"Hoe kunnen we jullie bedanken? Ik kan niet meer zeggen dan dank je wel en God zegene jullie."