Hoe halfslachtig is het optreden van onze demissionaire regering weer. Al eerder door mij als moreel failliet, laf en schandelijk bestempeld, zoek ik nu naar woorden voor het categoriseren van ons ‘indrukwekkende’ leiderschap. Het ontbreekt mij helaas aan superlatieven.

Gisteren werd bekend dat onze collega Sameh met zijn gezin en 28 familieleden is omgekomen toen de Israëlische luchtmacht zijn wooncomplex bombardeerde.

Maar nee, onze regering blijft om humanitaire gevechtspauzes vragen, en verwerpt een oproep tot een staakt-het-vuren in de hoop dat er nog hulpverleners over zijn als de deuren van de Gazastrook eindelijk open zullen gaan. Ze zijn echter stervende. Ze zijn getraumatiseerd, hongerig, panisch en voelen zich gedehumaniseerd. Door ons in Europa en de VS.

Regering, blijf geloven in sprookjes en blijf zoeken naar woordjes die er niet staan in verder volstrekte -no brainer- resoluties die slechts over het recht op leven gaan. Het kinderrechtenverdrag is daar helder over, maar blijkbaar niet voor, Hanke Bruins Slot, minister van Buitenlandse Zaken.

Ik ga luisteren naar War Ends Today van KANE om leiderschap, medemenselijkheid en gezond verstand te ervaren. Dat begrijpen musici beter dan ministers, zo blijkt.